Ο «Βασιλιάς ήταν γυμνός» και περιφέρεται τυλιγμένος
από ένα σύννεφο ψεύδους.
(Κριτική του Γεωργίου Τάτσιου στην «ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ» του Νίκου Κοτζιά)
Κυκλοφόρησε το βιβλίο του κ. Νίκου Κοτζιά με τίτλο «Η Λογική της Λύσης». Ο τέως Υπουργός Εξωτερικών και υπόλογος για την «συμφωνία» που παραχώρησε το όνομα της Μακεδονίας προσπαθεί να μας «χρυσώσει το χάπι». Με περίσσιο θράσος λέει ότι πέτυχε την «καλύτερη» λύση από όσες είχαν προταθεί. Ωστόσο η «καλύτερη» από τις κακές λύσεις δεν παύει να είναι μια ΚΑΚΙΑ ΛΥΣΗ! Στη λογική της ωραιοποίησης της εθνικά επιζήμιας «συμφωνίας» είναι γραμμένες και οι 1008 σελίδες του βιβλίου του. Με άκρατο ναρκισσισμό και απροκάλυπτη αλαζονεία και υπεροψία εμφανίζει την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας ως την «λύση» που συμφέρει στην Ελλάδα.
Σημειώνουμε πως: «ως ΥπΕξ, ο κ. Νίκος Κοτζιάς, σύμφωνα με το άρθρο 2 ν. 3566 (ΦΕΚ Α’ 117/05.06.2007) ‘‘Κύρωση ως Κώδικα του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών’’, είχε τις περιοριστικά εκεί αναφερόμενες αρμοδιότητες, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η συνομολόγηση διεθνών συνθηκών και γι’ αυτό απαιτείται, κατά το άρθρο 5β του ιδίου νόμου, ειδική εξουσιοδότηση του. Επ’ αυτού δεν έγινε καμία νόμιμη κυβερνητική πράξη.»
Στη συνέχεια σχολιάζονται κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα (με τονισμένη γραμματοσειρά) από αυτό το βιβλίο:
Ν.Κ.: «…σε εκείνο το σημείο όπου οι διαπραγματευτές βρίσκουν την κοινότητα των συμφερόντων και εγκαταλείπουν τη διαμάχη των θέσεων, περνούν από τη δυσπιστία στην Εμπιστοσύνη. Δυσπιστία και Εμπιστοσύνη όχι μόνο του ενός ως προς τον άλλο, αλλά από κοινού και των δυο στο κατά πόσο μπορεί να υπάρξει Λύση».
Δυστυχώς ο Νίκος Κοτζιάς ταύτισε το συμφέρον του κράτους, στο οποίο διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών, με την ικανοποίηση των ιδεολογικών του αγκυλώσεων. Η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και η αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας αποτελεί εκπλήρωση των κελευσμάτων της Μόσχας, ήδη από τις 14-21 Ιουλίου 1921, όταν συνήλθε εκεί το 3ο Συνέδριο της Κομιντέρν. Στο Συνέδριο όπου παρίστατο και ο Λένιν, ο Βούλγαρος αντιπρόσωπος του ΚΚΒ Κολάρωφ, έθεσε ζήτημα αυτονόμησης της Μακεδονίας, ως «Ενιαία και Ανεξάρτητη Μακεδονία», την οποίαν θα συναποτελούσαν, όπως έλεγαν οι Βούλγαροι: η «Γιουγκοσλαβική Μακεδονία (ή του Βαρδαρίου)», η «Βουλγαρική Μακεδονία (ή του Πιρίν)» και η «Ελληνική Μακεδονία (ή του Αιγαίου)».
Στον βωμό της οικοδόμησης σχέσης εμπιστοσύνης με την ηγεσία των Σκοπίων ο κ.Νίκος Κοτζιάς άνοιξε τον «Ασκό του Αιόλου». Αφού η παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας ΓΙΑΤΙ δεν το έπραξαν οι κυβερνήσεις των προηγούμενων 26 χρόνων που εκκρεμούσε το ζήτημα; Τον Κοτζιά περιμέναμε για να δώσει μια τέτοια «λύση»;
Ν.Κ.: «Η πείρα που περιέγραψα πιο πάνω, με βάση και τα θεωρητικά εργαλεία που μας δίνει μια θεωρία Εμπιστοσύνης, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσο αναπτύσσεται η Εμπιστοσύνη ανάμεσα στις δυο πλευρές, τόσο περισσότερο καταγράφεται μια διαφοροποίηση στη συμπεριφορά. Αυτή η διαφοροποίηση στις διαπραγματεύσεις για το Ονοματολογικό είχε τα εξής στοιχεία: (α) Έπαψαν οι δυο πλευρές να εμφανίζουν καθετί αδιαπραγμάτευτο. Η συζήτηση συγκεντρώθηκε περισσότερο στα κομβικά ζητήματα και στις πραγματικές κόκκινες γραμμές. (β) Άρχισε η συζήτηση για τις τελευταίες και αναζητήθηκαν εναλλακτικές. (γ) Συμφωνήθηκε (στη συνάντηση του Δεκεμβρίου του 2017 στις Βρυξέλλες) να διευρυνθεί η θεματική της διαπραγμάτευσης με μια ατζέντα για το μέλλον και τη συνεργασία των δυο κρατών μετά την εκπόνηση και υπογραφή της Συμφωνίας για το Ονοματολογικό».
Απαντούμε σύμφωνα με τη σειρά που θέτει τα ζητήματα ο κ. Κοτζιάς:
α. Η «Θεωρία Εμπιστοσύνης», όπως γράφει ο πάντοτε προχειρολόγος και αδιάβαστος κ.Κοτζιάς, αφορά κατά τον φιλόσοφο Έρικσον, ο οποίος την δημιούργησε, τα οκτώ στάδια που προσδιορίζουν την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του ατόμου από τη γέννηση μέχρι την προχωρημένη ηλικία. Και αυτά είναι απολύτως άσχετα με το ότι οι Σκοπιανοί θέλουν να κλέψουν την Ελληνική Ιστορία και να νομιμοποιήσουν ανυπόστατη ιθαγένεια και γλώσσα. Αντιθέτως αυτό που δόλια αποκρύπτει ο κ. Κοτζιάς είναι ότι η «Συμφωνία των Πρεσπών» εκτός του ότι παραβιάζει το Εθνικό μας Δίκαιο και το Σύνταγμά μας, παραβιάζει τις Διεθνείς Αρχές «Αληθείας», «Καλής Πίστεως», «Σαφήνειας», καθώς και σειρά άρθρων της «Σύμβασης της Βιέννης» του 1969 για το «Δίκαιο των Συνθηκών».
(β) Η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων δεν επιτρέπει ΚΑΜΙΑ διαπραγμάτευση που παραδίδει μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς το παραδοθέν όνομα της Μακεδονίας αποτελεί βασικό στοιχείο εθνικής κυριαρχίας για τη χώρα μας.
(γ) Άραγε ΠΟΙΕΣ είναι οι «κόκκινες» γραμμές στις οποίες αναφέρεται ο «ποιητής»; Του έθεσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων 5 προτάσεις και έπρεπε να επιλέξει ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ μία από αυτές. Συνεπώς δεν υφίσταται ΚΑΜΙΑ κόκκινη γραμμή και ΚΑΜΙΑ διαπραγμάτευση.
(δ) Τον Δεκέμβριο του 2017 το θέμα «Διαπραγμάτευση με τα Σκόπια» δεν είχε έρθει επισήμως στην Βουλή κι έτσι ο κ. Κοτζιάς εκτελούσε μυστική διπλωματία σε βάρος της χώρας μας.
(ε) Προφανώς εννοεί την οικονομική συνεργασία που τόσο ανάγκη έχει το κράτος των Σκοπίων. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ουδεμία διαφορά έχει παρατηρηθεί στα οικονομικά οφέλη της Ελλάδας από την δήθεν απρόσκοπτη συνεργασία Ελλάδας-Σκοπίων. Από ιδρύσεως του γειτονικού κράτους η Ελλάδα το στήριξε και το στηρίζει οικονομικά με τις πάμπολλες επιχειρήσεις που επένδυσαν εκεί. Αντί να αποκατασταθεί η Ιστορική Αλήθεια για την Μακεδονία, αναγνωρίστηκε μια τεχνητή γλώσσα ως «μακεδονική» και επιπλέον πιστοποιήθηκε ως «μακεδονική» μια ανύπαρκτη εθνότητα ενός συμπιλήματος Σλάβο-Αλβανο-Βουλγαρο-Τουρκο-Ρομά!
Ν.Κ.: «…θα αναφερθώ στην πρώτη μου επίσκεψη στα Σκόπια το καλοκαίρι του 2015, η πρώτη επίσημη Έλληνα Υπουργού Εξωτερικού με αυτή την ιδιότητα στη γείτονα χώρα. Πέρα από τη συνάντηση με την ηγεσία της χώρας και του Υπουργείου Εξωτερικών, είχα, όπως ήδη ανέφερα, μια πολύωρη συνέντευξη Τύπου ενώπιον εκατοντάδων δημοσιογράφων, όπου το κύριο θέμα που προέκυψε ήταν ο δικός τους αλυτρωτισμός και η «αρνητική» κατ’ αυτούς στάση της Ελλάδας απέναντι στη χώρα τους, ακόμα και ως προς την ίδια την ύπαρξή της. Η συζήτηση αυτή επιβεβαίωσε τη διαφορετική ανάγνωση που έκανα εγώ σε σχέση με τους περισσότερους άλλους πολιτικούς. Στην ΠΓΔΜ πράγματι υπήρχε ισχυρός και απαράδεκτος αλυτρωτισμός που φορέας του ήταν, πέρα από ιδιώτες, σειρά από τομείς του κράτους, βαθέως και μη. Οι φορείς αυτοί χρησιμοποιούσαν σύγχρονα μέσα για παλιωμένους σκοπούς».
Ο κ.Κοτζιάς ευλογεί τα «γένια» του για την «οξυδέρκεια» με την οποία χειρίστηκε το θέμα. Άραγε πόσο δίκιο έχει κάποιος που ανερυθρίαστα δοξάζει τον εαυτό του; Παραδέχεται ότι στο κράτος των Σκοπίων υπήρχε «αλυτρωτισμός» και «αρνητική στάση» απέναντι στην Ελλάδα. Υπάρχει νοήμων άνθρωπος που πιστεύει ότι η «συμφωνία» των Πρεσπών το άλλαξε αυτό; Αντιθέτως ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων ΝΙΚΗΣΕ, καθώς τροφοδοτήθηκε σε υπέρτατο βαθμό από την αναγνώριση «μακεδονικής» ταυτότητας και γλώσσας (προαναφερθείς στόχος της Κομιντέρν από το 1921). Με άλλα λόγια άνοιξε η «όρεξη» μετά τις τραγικές παραχωρήσεις από την «Ελληνική» πλευρά. Άρχισαν να ιδρύονται αυτονομιστικοί σύλλογοι στην Μακεδονία με σκοπό την αναγνώριση (δήθεν) «μακεδονικής» μειονότητας. Στο βάθος αυτών των ενεργειών επιδιώκεται η απόσχιση των εδαφών που κατοικεί η (δήθεν) μειονότητα βάσει της αυτοδιάθεσης των λαών του ΟΗΕ. Για τον κ.Κοτζιά απαλλαγή από τον «αλυτρωτισμό» των Σκοπίων θεωρείται η παραίτηση των Σκοπιανών από την αξίωση ότι κατάγονται από τον Μέγα Αλέξανδρο, δηλαδή εξαλείφθηκε μια αξίωση των Σκοπίων που προκαλούσε τον γέλωτα παγκοσμίως…
Ο Ζάεφ ως κουτοπόνηρος και μετρίου αναστήματος πολιτικός απαρνήθηκε τις γραφικότητες του Γρούεφσκι και πέτυχε την ολοκληρωτική ΗΤΤΑ της Ελλάδας, λόγω του ενδοτισμού των κυβερνώντων της. Το μέγεθος της δήθεν «επιτυχίας» του κ.Κοτζιά μικραίνει δραματικά αν σκεφτούμε ότι η υπογραφή αυτής της «συμφωνίας» δεν οφείλεται σε εκείνον αλλά στον Ζάεφ. Αν ο Γκρούεφσκι το 2008 δεχόταν αυτά που δέχθηκε ο Ζάεφ το 2018, είναι βέβαιο ότι από τότε θα είχε επιτευχθεί μια παρόμοια «συμφωνία» και χωρίς την ύπαρξη του «τρισμέγιστου» κ.Κοτζιά.
Η «συμφωνία» ήταν ανέλπιστο «δώρο» για τους Σκοπιανούς με μοναδική υποχώρηση την προσθήκη του προσδιορισμού «βόρεια» στην μέχρι πρότινος συνταγματική τους ονομασία. Φυσικά ούτε αυτή η υποχώρηση υφίσταται, καθώς από την ημέρα της υπογραφής στις Πρέσπες ο Ζάεφ μίλησε για διαχωρισμό ανάμεσα σε Έλληνες και «Μακεδόνες». Κι αυτό το είπε μπροστά σε Κοτζιά και Τσίπρα, οι οποίοι έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας, που κατάφεραν να πάρουν την ρεβάνς για την ήττα του «Εμφυλίου»… Έκτοτε ΠΑΝΤΟΥ οι σκοπιανοί αναφέρονται ως «Μακεδόνες» και το κράτος τους ως «Μακεδονία», παρά το ότι η διεθνώς παράνομη «Συμφωνία των Πρεσπών» το αναφέρει ως «Βόρεια Μακεδονία». Άρα ο «τεράστιος» κ.Κοτζιάς μέχρι και το erga omnes (για όλες τις χρήσεις) δεν κατάφερε να πετύχει με την διαβόητη «συμφωνία». Και πως θα μπορούσε να πείσει τους επί δεκαετίες γαλουχημένους ως δήθεν «μακεδόνες» να μην αυτοαποκαλούνται έτσι; Όποιος πίστευε ότι μπορούσε να συμβεί αυτό ή είναι ένας ρεβανσιστής κομμουνιστής της ήττας στο Γράμμο και το Βίτσι (1946-1949) και των κελευσμάτων της Κομιντέρν (1921) ή σκέτος ΗΛΙΘΙΟΣ!
Ν.Κ.: «Εδώ θέλω να σημειώσω ότι πίσω από τις διαμαρτυρίες και τις εκφράσεις στενοχώριας, εκεί όπου ο μέσος Έλληνας πολίτης θα έβλεπε προκλητικότητα (που πράγματι υπάρχει και αυτή), εγώ «διάβαζα» και κάτι άλλο: φόβο. Φόβο για τη στάση της Ελλάδας που θεωρούσαν (αδικαιολόγητα ως προς την πλειοψηφία και τις επιλογές του ελληνικού κράτους) ότι ήθελε να τους διαλύσει ως κράτος. Φόβο για το μέλλον τους. Έλλειψη Εμπιστοσύνης στον εαυτό τους. Στην υπέρβαση αυτού του φόβου, της δυσπιστίας, έπρεπε να συμβάλω για να φτάσουμε αργότερα σε Συμφωνία».
Ο κ. Κοτζιάς σε ρόλο «ψυχολόγου» του λαού των Σκοπίων και πάλι προτείνει έναν όρο της Ψυχολογίας και αποκρύπτει ότι οι Σκοπιανοί εξευτέλισαν μια βασική αρχή του Διεθνούς Δικαίου την Αρχή της «Καλής Πίστεως». Αποκαλύπτει όμως, στο συγκεκριμένο απόσπασμά του, ότι ίσως το ζήτημα να χρήζει ιατρικής διερεύνησης. Πως μπορεί ο Υπουργός Εξωτερικών μιας άλλης χώρας να διώχνει τον «φόβο» από έναν άλλο λαό; Αντί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του δικού του λαού, ο κ. Κοτζιάς σκέφτηκε να λύσει τα ψυχολογικά προβλήματα των Σκοπιανών χαρίζοντάς τους το όνομα της Μακεδονίας και αναγνωρίζοντας μια ανύπαρκτη «μακεδονική» εθνότητα και γλώσσα. Θα είχε ενδιαφέρον να διερευνήσουμε την κατανάλωση αγχολυτικών φαρμάκων στο κράτος των Σκοπίων ΠΡΙΝ και ΜΕΤΑ την «συμφωνία».
Ν.Κ.: «Κατάλαβα ότι ήθελε μια λύση. Ο Ζόραν πίστευε ότι ο λαός του θα τον έκανε τον επόμενο Πρωθυπουργό. Τότε λανθασμένα πίστευα ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παραπάνω από δύσκολο. Αποδείχτηκε ότι εκείνος είχε δίκιο. Παρ’ όλα αυτά, μετά την πρώτη συνάντηση, κατάλαβα ότι ήταν ο πολιτικός με τον οποίον θα μπορούσα να παλέψω για τη Λύση και να εμπιστευτούμε ο ένας τον άλλον. Η εκτίμησή μου για τα θετικά χαρακτηριστικά του Ζ. Ζάεφ ήταν ορθή. Μετά τη γνωριμία μου με την ηγεσία των Αλβανών της Βόρειας Μακεδονίας και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κράτησα σταθερή τη σχέση μαζί τους. Συχνά μιλούσαμε στο τηλέφωνο. Βοήθησα να προστατευτούν από επιθέσεις, πολιτικές και μη. Δημιουργήθηκε μέσα στα χρόνια μια σχέση Εμπιστοσύνης. Αυτή η σχέση γεννήθηκε και μεγάλωσε ενάντια στην τότε βούληση τρίτων. Σχέση που κανείς άλλος δεν είχε στην ελληνική κυβέρνηση ή ανάμεσα στα πρώτα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης».
Για τον κ.Κοτζιά το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας και η ανιστόρητη αναγνώριση «μακεδονικής» εθνότητας και γλώσσας ήταν το ζητούμενο. Μέχρι και με τους Αλβανούς συμμάχησε για να πετύχει το πανούργο σχέδιό του. Ο κ. Κοτζιάς μάλλον ήθελε να ανακτήσει τις σχέσεις φιλίας των κομμουνιστών των Βαλκανίων κι όχι να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας της οποίας ήταν Υπουργός Εξωτερικών.
Αυτός ο εκφυλισμός στην Εξωτερική Πολιτική της Ελλάδας μας κόστισε την ίδια μας την υπόσταση στα Βαλκάνια. Πλέον δεν θεωρούμαστε εμείς οι «ρυθμιστές» της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή. Για την ακρίβεια δεν υπήρξαμε ποτέ… Η αδυναμία να επιβάλουμε την Ιστορική Αλήθεια σε βάθος πολλών δεκαετιών στη διαμάχη μας με μια χώρα αδύναμη και οικονομικά εξαρτημένη από εμάς, κάνει τα άλλα κράτη να μας αντιμετωπίζουν ως τον αδύναμο κρίκο. Η δήθεν απαγκίστρωση των Σκοπίων από την Άγκυρα αποτελεί ΤΡΑΓΙΚΟ αφήγημα. Αλβανοί, Σκοπιανοί και Βούλγαροι είναι παραδοσιακοί σύμμαχοι των Τούρκων κι αυτό δεν αλλάζει με την «συμφωνία» του κ.Κοτζιά. Ακόμη και η πρόσκαιρη επιτήρηση του εναέριου χώρου των Σκοπίων από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, που παρουσιάστηκε ως μεγάλη επιτυχία από τον κ.Κοτζιά, γρήγορα άλλαξε, με την ηγεσία των Σκοπίων να συζητάει ΚΑΙ με την «μητέρα» Βουλγαρία για το ίδιο θέμα! Από την άλλη ούτε το εμπόριο με τα Σκόπια εμφανίζει καλύτερες επιδόσεις μετά την «συμφωνία». Τα δε σχολικά βιβλία της γείτονος χώρας που βρίθουν από αλυτρωτισμό παραμένουν απαράλλαχτα. Μόνον οι αφελείς πίστεψαν ότι οι τραγικές παραχωρήσεις του κ.Κοτζιά θα ισχυροποιούσαν την χώρα μας.
Όπως φαίνεται η κουτοπονηριά του Ζάεφ και η ιδεοληπτική αγκύλωση του κ.Κοτζιά στοιχίζουν ακριβά στην κακόμοιρη Ελλάδα. Σήμερα ακόμη κι εκείνος βλέπει ότι αρχίζει να ξηλώνει το «πουλόβερ»… Όσο περνάει ο καιρός το αφήγημα της «επιτυχίας» φθίνει και αποκαλύπτεται το μέγεθος της ζημιάς που προκάλεσε η «συμφωνία» που υπέγραψε.
Από την 31η Μαΐου 2018 υπάρχει η μηνυτήρια αναφορά μου στην Βουλή για σφετερισμό λαϊκής κυριαρχίας και κατάχρηση εξουσίας, που περιμένει μια ΕΘΝΙΚΗ κυβέρνηση να στείλει την δικογραφία στην Δικαιοσύνη. Ο Κοτζιάς ήταν ΑΝΑΡΜΟΔΙΟΣ να χειριστεί το θέμα. Τώρα κρύβεται πίσω από την βουλευτική ασυλία και την απροθυμία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να τον στείλει σε ακροαματική διαδικασία. Η έκδοση του βιβλίου του « Η Λογική της Λύσης» επιχειρεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και να παρατείνει το τεχνητό κλίμα της δήθεν «επιτυχούς» διαπραγμάτευσης.
Ήδη έχει αποδειχθεί ότι ο «Βασιλιάς ήταν γυμνός» και περιφέρεται τυλιγμένος από ένα σύννεφο ψεύδους.
Μακεδονία 16 Δεκ.2020
Γεώργιος Ευθ. Τάτσιος
τ.Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας
Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων
